Podejście interkulturowe polega na ścisłym powiązaniu nauki języka z elementami kultury typowymi dla danego obszaru językowego i kraju rodzimego. Dzięki temu, dzieci nie tylko poznają język obcy, ale również dowiadują się o ogólnorozumianej kulturze oraz o różnicach i podobieństwach kulturowych istniejących między różnymi społecznościami.
Obecnie, konieczność kształcenia od jak najwcześniejszych lat wrażliwości interkulturowej podkreśla się w wielu dokumentach publikowanych przez Radę Europy czy też Parlament Europejski. Należy do nich na przykład Europejski system opisu kształcenia językowego, wydany w Polsce w 2003 r., w którym czytamy: „wiedza, świadomość i rozumienie relacji między światem społeczności pochodzenia a światem społeczności języka docelowego tworzą wrażliwość interkulturową (…). Umiejętności interkulturowe to umiejętność pośredniczenia między kulturą własną a kulturą obcą” (ESOKJ 2003: 96).